Oh nee, Radio 1, was het eerste waar ik aan dacht toen ik woensdag bij m'n opa instapte. Tegenwoordig laat ik mij immers als een koning rondrijden vanwege mijn gebroken enkel. Daar kan ik wel aan wennen, van deur tot deur afgezet worden, even chillen na school met hit-muziek die door de boxen knalt. Niet dus bij m'n opa, een fervent liefhebber van allerlei nieuwsuitzendingen. Tja, niks aan te doen, radio 1 dan maar.

En toen kwam het taalstuk over "tja". Klinkt leuk, dacht ik, het woord "tja". En als onze leerkracht Nederlands met succes honderden bladzijden over "ja" kan vullen, kan hier wel wat inzitten voor een blogstuk.

Want wat is dat eigenlijk voor een woord, "tja"? Het is een tussenwerpsel dat je op 2 manieren kan schrijven, "tja" of "tja". Het is een bijvorm van ja. De T-klank is er voor gekomen om het woord te benadrukken. Het staat meestal aan het begin van een zin, maar soms ook niet, zoals bijvoorbeeld in: "Dat blogstuk, tja, daar moet ik maar eens aan beginnen". Met de gepaste intonatie kan je het bijna overal in een zin zetten.

Je kan er drie betekenissen mee uitdrukken. Je gebruikt het om een aarzeling of twijfel mee aan te geven, net zoals je "euh" gebruikt omdat je niet goed weet wat te zeggen. Verder kan je er ook je onverschilligheid mee uiten. Je wil dan eigenlijk zeggen dat het je niet kan schelen. Tenslotte kan je er ook berusting mee uitdrukken: iets dat ongewenst of onverwacht is maar waar niets aan te doen valt. Het is een uitgemaakte zaak. Tja, dat bloggen, je kan het wel uitstellen maar je komt er niet onderuit!